Μοιάζει με ένα φρούτο βγαλμένο από το μύθο. Άλλωστε χαρακτηρίζεται ως ο καρπός του πειρασμού, της απόλαυσης και του πάθους.
Η φράουλα, αποτελεί ένα από τα πιο ισχυρά εξαγώγιμα προϊόντα της Ηλείας, περιοχής που κατέχει τα πρωτεία στην παραγωγή, με προορισμό κυρίως τη Ρωσία.
Ακόμα και στις εποχές της κρίσης, αλλά και του εμπάργκο της ΕΕ προς την συγκεκριμένη χώρα, το προϊόν της ηλειακής φράουλας καταφέρνει να φτάνει στις αγορές της Μόσχας και των άλλων πόλεων…
Τρία χρόνια μετά τα θλιβερά γεγονότα που στιγμάτισαν την φράουλα της Μανωλάδας, την περιοχή, τους παραγωγούς και την τοπική οικονομία, ο «κόκκινος χρυσός» δείχνει πως λάμπει ακόμα. Μιλήσαμε για τη φράουλα με τον περιφερειακό σύμβουλο και παραγωγό Γιάννη Αρβανιτάκη. Διατηρεί εκατοντάδες στρέμματα με καλλιέργεια φράουλας, συσκευάζει και διακινεί εκατοντάδες τόνους και είναι ο άνθρωπος, που το 2006, «είδε» την πόρτα της Ρωσίας ανοιχτή για το συγκεκριμένο προϊόν
.Όπως ανέφερε ο κ. Αρβανιτάκης το 2004 στην Μανωλάδα και την Ηλεία, καλλιεργούνταν μόλις 1800 στρέμματα φράουλας. Το 2012 η καλλιέργεια έφτασε στις 12.000 στρέμματα και σήμερα έχει υποχωρήσει ελαφρώς στις 10.000 στρέμματα. «Όλα αυτά έγιναν για την αγορά της Ρωσίας. Η φράουλα και η Ρωσία είναι άρρηκτα συνδεδεμένες. Οι Ρώσοι θέλουν τα προϊόντα μας αλλά και εμείς τους Ρώσους. Βέβαια σήμερα υπάρχει το εμπάργκο. Όμως το προϊόν μας φτάνει ακόμα και σήμερα στην Ρωσία» είπε ο κ. Αρβανιτάκης. Ο ίδιος σχολίασε πως ήταν αυτός πρώτος που άνοιξε το κεφάλαιο «Ρωσία» για την φράουλα της Μανωλάδας και οι 300 τόνοι που ήταν οι πρώτες εξαγωγές το 2006, έγιναν 30.000 τόνοι το 2011. Παράλληλα επισήμανε πως κάθε χρόνο γίνονται κινήσεις για την βελτίωση του προϊόντος ώστε να παραμένει η Μανωλάδα ανταγωνιστική στις εξαγωγές. «Εμείς κάθε χρόνο προσπαθούμε να βελτιώνουμε την ποιότητα του προϊόντος αλλά αλλάζουμε και τις ποικιλίες. Άλλωστε αυτές οι δύο έννοιες συνδέονται μεταξύ τους. Κάθε χρόνο πάντως δοκιμάζουμε και κάτι καινούργιο που άλλοτε βγαίνει και άλλοτε δεν βγαίνει».
Παρά τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν το 2013 και ανέδειξαν το εργασιακό ζήτημα, το Κράτος μάλλον δεν υλοποίησε τις δεσμεύσεις που τότε δόθηκαν για την αντιμετώπιση του. Οι παραγωγοί και πριν και τότε και σήμερα, προσπαθούσαν και προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το ζήτημα αυτό. «Ένα σημαντικό πρόβλημα για την καλλιέργεια είναι το θέμα του προσωπικού.
Το εργόσημο είναι ένα ζήτημα για την πληρωμή του προσωπικού. Είναι κάτι που προσπαθούμε τα τελευταία χρόνια και δεν βρίσκουμε λύση. Οι εργαζόμενοι είναι αλλοδαποί, κυρίως Ασιάτες και δεν μπορούν να νομιμοποιηθούν όλοι ώστε να έχουν τα απαραίτητα έγγραφα και να πληρωθούν όλοι μέσω του τραπεζικού συστήματος. Ιδιαίτερα με τα Capital Control αυτό είναι σημαντικό πρόβλημα."
Τρία χρόνια μετά τα θλιβερά γεγονότα που στιγμάτισαν την φράουλα της Μανωλάδας, την περιοχή, τους παραγωγούς και την τοπική οικονομία, ο «κόκκινος χρυσός» δείχνει πως λάμπει ακόμα. Μιλήσαμε για τη φράουλα με τον περιφερειακό σύμβουλο και παραγωγό Γιάννη Αρβανιτάκη. Διατηρεί εκατοντάδες στρέμματα με καλλιέργεια φράουλας, συσκευάζει και διακινεί εκατοντάδες τόνους και είναι ο άνθρωπος, που το 2006, «είδε» την πόρτα της Ρωσίας ανοιχτή για το συγκεκριμένο προϊόν
.Όπως ανέφερε ο κ. Αρβανιτάκης το 2004 στην Μανωλάδα και την Ηλεία, καλλιεργούνταν μόλις 1800 στρέμματα φράουλας. Το 2012 η καλλιέργεια έφτασε στις 12.000 στρέμματα και σήμερα έχει υποχωρήσει ελαφρώς στις 10.000 στρέμματα. «Όλα αυτά έγιναν για την αγορά της Ρωσίας. Η φράουλα και η Ρωσία είναι άρρηκτα συνδεδεμένες. Οι Ρώσοι θέλουν τα προϊόντα μας αλλά και εμείς τους Ρώσους. Βέβαια σήμερα υπάρχει το εμπάργκο. Όμως το προϊόν μας φτάνει ακόμα και σήμερα στην Ρωσία» είπε ο κ. Αρβανιτάκης. Ο ίδιος σχολίασε πως ήταν αυτός πρώτος που άνοιξε το κεφάλαιο «Ρωσία» για την φράουλα της Μανωλάδας και οι 300 τόνοι που ήταν οι πρώτες εξαγωγές το 2006, έγιναν 30.000 τόνοι το 2011. Παράλληλα επισήμανε πως κάθε χρόνο γίνονται κινήσεις για την βελτίωση του προϊόντος ώστε να παραμένει η Μανωλάδα ανταγωνιστική στις εξαγωγές. «Εμείς κάθε χρόνο προσπαθούμε να βελτιώνουμε την ποιότητα του προϊόντος αλλά αλλάζουμε και τις ποικιλίες. Άλλωστε αυτές οι δύο έννοιες συνδέονται μεταξύ τους. Κάθε χρόνο πάντως δοκιμάζουμε και κάτι καινούργιο που άλλοτε βγαίνει και άλλοτε δεν βγαίνει».
Παρά τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν το 2013 και ανέδειξαν το εργασιακό ζήτημα, το Κράτος μάλλον δεν υλοποίησε τις δεσμεύσεις που τότε δόθηκαν για την αντιμετώπιση του. Οι παραγωγοί και πριν και τότε και σήμερα, προσπαθούσαν και προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το ζήτημα αυτό. «Ένα σημαντικό πρόβλημα για την καλλιέργεια είναι το θέμα του προσωπικού.
Το εργόσημο είναι ένα ζήτημα για την πληρωμή του προσωπικού. Είναι κάτι που προσπαθούμε τα τελευταία χρόνια και δεν βρίσκουμε λύση. Οι εργαζόμενοι είναι αλλοδαποί, κυρίως Ασιάτες και δεν μπορούν να νομιμοποιηθούν όλοι ώστε να έχουν τα απαραίτητα έγγραφα και να πληρωθούν όλοι μέσω του τραπεζικού συστήματος. Ιδιαίτερα με τα Capital Control αυτό είναι σημαντικό πρόβλημα."
Πηγή: ilialive.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου