Γιώργος Παπαηλιού: "Ορεινή Ελλάδα : απομονωμένη και ξεχασμένη"

Γιώργου Η. Παπαηλιού
Δικηγόρου-Διδάκτορα Νομικής
Βουλευτή Αρκαδίας

Ορεινή Ελλάδα : απομονωμένη και ξεχασμένη



1) Η ορεινή Ελλάδα είναι η απομονωμένη, η ξεχασμένη Ελλάδα
Απομονωμένη, λόγω της απόστασης από τα αστικά κέντρα και της δυσχέρειας πρόσβασης σ΄ αυτήν, εξαιτίας του κακού και παραμελημένου οδικού δικτύου.
Ξεχασμένη, όσον αφορά τους μονίμους κατοίκους που είναι λίγοι και μεγάλης ηλικίας

2) Η «ταυτότητα» κάθε μιάς από τις ορεινές περιοχές πρέπει να αναδειχτεί. Αυτή η «ταυτότητα» μπορεί να μην περιορίζεται και να μην εξαντλείται στα διοικητικά όρια, στα οποία κάθε μία από τις ορεινές περιοχές εντάσσεται. Και αυτό, διότι πολλές φορές η διοικητική διάρθρωση μπορεί να προκαλεί προβλήματα στη διαβίωση και τις συναλλαγές των κατοίκων.
Η αναμόρφωση του «Καλλικράτη» και η δημιουργία «κέντρων κοινότητας» ανά δήμο μπορούν να αποτελέσουν αφετηρία για τη διευκόλυνση της καθημερινής ζωής των κατοίκων και την τοπική ανάπτυξη.
Η «ταυτότητα» συνδέεται με τα στοιχεία που αποτελούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα κάθε ορεινής περιοχής (στην Αρκαδία π.χ. η παρθένα φύση, το φυσικό κάλλος, η μυθολογία, η ιστορία, η λαϊκή παράδοση, ο πολιτισμός κλπ). Σε αυτά τα συγκριτικά πλεονεκτήματα αντιστοιχούν οι δράσεις που μπορούν να εκτυλιχθούν και οι δραστηριότητες που μπορούν να αναπτυχθούν.
Έτσι η «ταυτότητα» μπορεί να αποτελέσει τον πυρήνα για την ανάπτυξη κάθε μιάς από τις ορεινές περιοχές.

3) Η συνηθέστερη δραστηριότητα που αναπτύσσεται στην ορεινή Ελλάδα είναι ο αγροτουρισμός. Δηλαδή, σ υ ν δ υ α σ τ ι κ ά
η ενασχόληση με τη γεωργία και την κτηνοτροφία, για την παραγωγή αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων, ποιοτικών, γεγονός που ευνοείται από τις κλιματολογικές και εδαφολογικές συνθήκες των ορεινών περιοχών
και η παροχή τουριστικών υπηρεσιών. Όμως τουρισμού ήπιου χαρακτήρα και ειδικών μορφών (π.χ. εναλλακτικού, μυθολογικού, ιστορικού, θρησκευτικού, αθλητικού, θεραπευτικού-ιατρικού κλπ) που πρέπει να συνδυάζεται και με την αντίστοιχη προβολή και ανάδειξη.

4) Σε αυτό το πλαίσιο, χρειάζεται σχεδιασμός, ώστε να υπάρχει ολοκληρωμένη ανάπτυξη κάθε περιοχής της ορεινής Ελλάδας και να μη παρατηρούνται φαινόμενα, όπως π.χ. η ενίσχυση δημιουργίας «ξενώνων» που απλώς προσφέρουν διανυκτέρευση και ένα πρωϊνό τα στοιχεία του οποίου δεν έχουν σχέση με την τοπική παραγωγή.

5) Όμως, οι δραστηριότητες στην ορεινή Ελλάδα συνδέονται με ανθρώπους, τους μονίμους κατοίκους, με ζώσες κοινωνίες
Αυτές οι κοινωνίες φθίνουν λ ό γ ω της δημογραφικής γήρανσης έλλειψης υποδομών, ιδίως της εύκολης και ταχείας πρόσβασης σ΄ αυτές των προβλημάτων στους τομείς της υγείας και της εκπαίδευσης.
Ενδεικτικά, στην Αρκαδία, τα ΚΥ είναι αποδεκατισμένα, αναζητούνται, πέραν των ιατρών, ακόμη και οδηγοί για τα πεπαλαιωμένα ασθενοφόρα, τα σχολεία συγχωνεύονται, με αποτέλεσμα πολλοί μαθητές να επιλέγουν τα σχολεία των αστικών κέντρων της αποψίλωσης από κρατικές υπηρεσίες και υπηρεσίες κοινής ωφέλειας  της δημιουργίας αισθήματος ανασφάλειας των κατοίκων, εξαιτίας της μείωσης του αριθμού των Α/Τ.

Συμπερασματικά, η ανάπτυξη στις ορεινές περιοχές δεν μπορεί να υποστηριχθεί χωρίς ζώσες κοινωνίες. Αν αυτές δεν υφίστανται, οι όποιες πολιτικές ασκηθούν, αποτελούν σχέδιο επί χάρτου.

(από την τοποθέτηση του βουλευτή Αρκαδίας Γιώργου Η. Παπαηλιού ενώπιον της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Περιφερειών-9.3.2016)