Prefadoros: Η ανεπίτρεπτη αφέλεια μιας Κυβέρνησης της Αριστεράς

Ακόμα και να μην έπαιρνε υπόψη της την πολλών δεκαετιών πολιτική εμπειρία της Αριστεράς, η Κυβέρνηση που εξέλεξε ο Ελληνικός λαός στις 25 Γενάρη, θα έπρεπε τουλάχιστον να σταθμίσει τα μηνύματα μέχρι βεβαιότητας, για μικρή παρένθεση στη διακυβέρνηση της χώρας, την παράταση μόνο για δύο μήνες του προγράμματος, όταν ακόμα δεν θα είχαν κάτσει στις καρέκλες τους οι νέοι Υπουργοί, την αντιμετώπιση και το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στην Σύνοδο κορυφής του Μαρτίου και την απόρριψη της πρώτης και ουσιαστικά λυτρωτικής πρότασης της Ελληνικής Κυβέρνησης, για πρόγραμμα γέφυρα και συζήτηση για οριστική λύση που να περιλαμβάνει και τη βιωσιμότητα του χρέους.

Τι άλλο έπρεπε να γίνει για να καταλάβει ότι στόχος των Ευρωπαίων δανειστών και των εδώ ηττημένων θα ήταν η όσο το δυνατόν συντομότερη ανατροπή της;

Όταν θέτει επίσημα το ζήτημα των Γερμανικών επανορθώσεων των εγκλημάτων της Κατοχής και κάνει επιτροπές για να διερευνήσει το πως έφτασε εκεί που έφτασε το χρέος, τι περίμενε;

Χθες στη Γερμανική Βουλή ειπώθηκε καθαρά, από την αντιπολίτευση, αλλά και από την ίδια τη Μέρκελ, το πρόβλημα δεν είναι 400 εκατομμύρια ή 1,5 δις. Ευρώ διαφορά, το πρόβλημα είναι η Ελληνική Κυβέρνηση.

Τι θα μπορούσε να κάνει σε αυτό το γενικευμένο πόλεμο εναντίον της; Ίσως όχι και πολλά, διάλεξε όμως να κάνει τα χειρότερα και κυρίως να αφήσει σε απόσταση τον Ελληνικό λαό αντί να τον έχει δίπλα από την αρχή, ενημερωμένο και ενεργό, ενώ έπρεπε παράλληλα να προσάρμοζε την τακτική της έχοντας όχι μόνο plan b, αλλά και plan c αν χρειαζόταν.

Το κακό είναι ότι άφησε τη διαπραγμάτευση από το πεδίο της πολιτικής και ηθικής, όπου σαφώς είχε το πάνω χέρι, να διολισθήσει στο οικονομικό και τεχνοκρατικό που κατέληξε στην εικόνα των πολιτών μπροστά στα ΑΤΜ των Τραπεζών.

Είναι όμως άδικο όταν δεν ξέρεις όλες τις λεπτομέρειες να κάνεις κριτική εκ του ασφαλούς και μάλιστα μετά το αποτέλεσμα.

Θα έχουμε τον καιρό να μιλήσουμε για λάθη, παραλείψεις, αστοχίες, όπως και για τα πολλά θετικά αυτών των πέντε μηνών που σκόπιμα αποσιωπώνται.

Δεν τα παραγράφουμε, ούτε τα μηδενίζουμε, είναι άλλωστε δείγματα του τι μπορεί να προσφέρει μια Κυβέρνηση της Αριστεράς στο λαό και τη χώρα, σε αντίθεση με τις συντηρητικές Κυβερνήσεις τόσων χρόνων.

Όπως και δεν ξεχνούμε ότι αυτή η Κυβέρνηση δεν υπέκυψε και αντιστάθηκε με κάθε τρόπο για να υπερασπιστεί τα πλέον αδικημένα στρώματα πολιτών, αυτούς που είχαν πληγεί περισσότερο από τα Μνημόνια και όσους ακούμπησαν σε αυτή την ελπίδα τους για ένα καλύτερο μέλλον.

Αυτό είναι το χαρτί της, το διαβατήριο, για να περάσει στο ακόμα δυσκολότερο αύριο.

Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και οι πάρα πέρα εξελίξεις, αυτό που θα μείνει είναι ότι αυτή η Κυβέρνηση δεν υπέγραψε, τουλάχιστον μέχρι το δημοψήφισμα, κανένα Μνημόνιο, αντίθετο στην εντολή που είχε λάβει.

Κάπως έτσι γράφονται οι μεγάλες στιγμές της Ιστορίας των λαών.

Prefadoros

nafpliopress