Στον κίνδυνο να σπαταληθούν οι πόροι από το Ταμείο Ανάπτυξης σε δράσεις οι οποίες δεν θα έχουν πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα αναφερθήκαμε εκτενώς την περασμένη εβδομάδα.
Είναι φανερό ότι στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο και σε όλους τους οικονομικούς τομείς διεξάγεται ήδη ένας αδυσώπητος πόλεμος μικρών και μεγάλων συμφερόντων.
Ο καθένας διεκδικεί για τον τομέα και την περιοχή του μεγαλύτερο κομμάτι από την υπάρχουσα πίτα. Τα λεφτά των επιδοτήσεων και των ενισχύσεων όμως θα χαθούν αν δεν τεθούν άμεσα κανόνες και δεν θεσπιστούν διαδικασίες που θα διασφαλίζουν την αποτελεσματική αξιοποίησή τους.
Η επιστολή του δημάρχου Καλαμάτας προς τον πρόεδρο και τη Συντονιστική Επιτροπή του Σχεδίου Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης (Σ∆ΑΜ) των λιγνιτικών περιοχών, για επέκταση της επιδότησης επενδύσεων και στη Μεσσηνία, στερείται ουσιαστικού ερείσματος.
Δείχνει την κυρίαρχη λογική του «δώσε και σε μένα μπάρμπα» που επικρατεί σε σειρά πολιτικών παραγόντων, αλλά και την κουτοπόνηρη αντίληψη του… στέλνω και μια επιστολή για να δείξω ότι κάτι έκανα. Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κανείς ιδιαίτερα για να αποδείξει ότι αυτό δεν οδηγεί πουθενά. Έχει αποδειχτεί ότι οι συγκεκριμένες πρακτικές, ενώ φαίνονται φιλολαϊκές, στο τέλος στρέφονται πάντα ενάντια στα συμφέροντα των πολλών. Το ΣΔΑΜ των λιγνιτικών περιοχών της Μεγαλόπολης και της Δυτικής Μακεδονίας θα πρέπει να αφορά αποκλειστικά και μόνο τις συγκεκριμένες περιοχές.
Δεν έχουν καμία δουλειά η Καλαμάτα, η Τρίπολη, η Σπάρτη και η Βέροια να πάρουν επιδότηση γιατί συνορεύουν ή έχουν εκεί ένα γνωστό...
Οι λιγνιτικές περιοχές έχουν συμβάλει με μεγάλο περιβαλλοντικό κόστος στην ανάπτυξη της χώρας. Με ευθύνη του Δημοσίου και της κρατικής ΔΕΗ μετατράπηκαν σε κρανίου τόπο προκειμένου να αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία.
Το τέλος του λιγνίτη δεν μπορεί να σημάνει και το τέλος των συγκεκριμένων περιοχών.
Το δίκαιο είναι αυτές οι περιοχές να ενισχυθούν προκειμένου να στηριχθεί η απασχόληση και να μείνουν άνθρωποι σε αυτές.
Οι όποιοι πόροι υπάρχουν θα πρέπει λοιπόν να τις αφορούν αποκλειστικά.
Το να προσπαθεί να τσιμπολογήσει ο καθένας από το συγκεκριμένο πακέτο δείχνει έλλειψη αλληλεγγύης και σεβασμού στους κατοίκους αυτών των περιοχών.
Χρειάζεται όλοι να αντιληφθούμε ότι χωρίς αλληλεγγύη και στο όνομα ενός ιδιότυπου τοπικισμού, του τύπου «να πάρουμε κι εμείς κάτι και… ας κόψουν οι άλλοι το λαιμό τους», οι κοινωνίες και οι οικονομίες δεν πάνε μπροστά.
Αυτός ο ατομικισμός, ο τοπικισμός και ο εθνικισμός αρχικά οδηγούν πάντα σε περιχαράκωση και καταλήγουν σε τραγωδίες, ατομικές ή εθνικές.
Το να προσπαθεί να τσιμπολογήσει ο καθένας από το συγκεκριμένο πακέτο δείχνει έλλειψη αλληλεγγύης και σεβασμού στους κατοίκους αυτών των περιοχών.
Χρειάζεται όλοι να αντιληφθούμε ότι χωρίς αλληλεγγύη και στο όνομα ενός ιδιότυπου τοπικισμού, του τύπου «να πάρουμε κι εμείς κάτι και… ας κόψουν οι άλλοι το λαιμό τους», οι κοινωνίες και οι οικονομίες δεν πάνε μπροστά.
Αυτός ο ατομικισμός, ο τοπικισμός και ο εθνικισμός αρχικά οδηγούν πάντα σε περιχαράκωση και καταλήγουν σε τραγωδίες, ατομικές ή εθνικές.
Ο Δήμος Καλαμάτας θα έχει όφελος από τη στήριξη και την ανάπτυξη της Μεγαλόπολης.
Αποτελεί την προνομιακή ενδοχώρα του και η στρατηγική του θα έπρεπε να είναι «όλα τα λεφτά στη Μεγαλόπολη».
Η δημοτική αρχή Καλαμάτας με την πρωτοβουλία που έλαβε θεωρούμε πως δεν προσφέρει καλές υπηρεσίες. Δημιουργεί τοπικιστικές αντιθέσεις και αντιπαλότητες χωρίς να υπάρχει λόγος.
Οι πιθανότητες να υιοθετηθεί το αίτημα του Δήμου Καλαμάτας από την κυβέρνηση είναι μηδενικές, και πραγματικά είναι απορίας άξια η συγκεκριμένη κίνηση και η χρησιμότητά της.
Οι αντιθέσεις τοπικιστικού χαρακτήρα δεν πρέπει να αφορούν μια περιοχή η οποία έχει εξωστρέφεια. Η Μεσσηνία δεν θα αναπτυχθεί με επιπλέον επιδοτήσεις, αλλά με αξιοποίηση των συγκριτικών της πλεονεκτημάτων στον τουρισμό και τον πρωτογενή τομέα.
Η Καλαμάτα δεν χρειάζεται να πάρει κομμάτι από την πίτα της Μεγαλόπολης, αλλά να αξιοποιήσει τις δυνατότητες που διαθέτει. Η δημοτική αρχή Καλαμάτας, αν θέλει να προσφέρει στους πολίτες, θα πρέπει να κοιτάξει να υλοποιήσει έργα και δράσεις που έχει «απλωμένες» και καθυστερούν να υλοποιηθούν.
Το τελευταίο διάστημα είναι φανερό ότι πολλά τρωκτικά έχουν μυριστεί το τυρί των επιδοτήσεων και σπεύδουν να πάρουν θέση για ένα καινούργιο φαγοπότι.
Αν αυτό δεν αποτραπεί, η χώρα και η περιοχή θα οδηγηθούν σε νέα οδυνηρή χρεοκοπία. Είναι ευθύνη της κυβέρνησης, του πολιτικού συστήματος, όλων μας, να μην επιτρέψουμε να υποθηκευτεί το μέλλον των επόμενων γενιών.
Είναι μια μάχη που πρέπει να δοθεί, ακόμα και αν όλα δείχνουν ότι δεν μπορεί να κερδηθεί.
Πηγή: ΕΛΕΘΕΡΙΑ Καλαμάτας
Προκειμένου να γίνει αποδεκτό ένα αμφιλεγόμενο θέμα, προβάλλει κάτι παράλογο που το αμφιλεγόμενο τείνει να γίνει αποδεκτό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠ.χ. η Τουρκία ξεκινώντας να γκριζάρει το Αιγαίο, απαίτησε τα Ίμια...Η αντίδρασή της Ελλάδας ήταν "όχι ρε, είναι ελληνικά τα Ίμια"! Κατόπιν η Τουρκία έκανε λόγο για διεκδικούμενες θαλάσσιες περιοχές, κάτω από τη Γαύδο-Κρήτη! Τότε η ελληνική αντίδραση ήταν "έ, όχι και τη Γαύδο, τόσες χιλιάδες μίλια μακρυά από την Τουρκία! Άντε, τα Ίμια είναι δίπλα τουλάχιστον"...
Έτσι λοιπόν, το παράλογο, άτομο αίτημα του κ. Δημάρχου Καλαμάτας έρχεται να ενισχύσει το λογικόν (?) αίτημα της Τρίπολης και του Μελιγαλά, να λάβουν από τα κονδύλια της απολιγνιτοποίησης, "αφού είναι δίπλα στη Μεγαλόπολη"!
Άθελά του, ο κ. Δήμαρχος Καλαμάτας λειτουργεί υπέρ της Τρίπολης λοιπόν!
Ίσως εν τέλει, κάτι να αρπάξει και η Καλαμάτα, γιατί όχι και η Σπάρτη, ο Πύργος η Πάτρα και η Κόρινθος; Ίσως η απολιγνιτοποίηση να είναι κάτι σας τον κορωνοϊό: κολλάει (σε) όλους!
Η Μεγαλόπολη είναι λοιπόν η "ατιμασμένη" κορασίδα, την πατρότητα της οποίας διεκδικούν πολλοί για να πάρουν αποζημίωση για ηθική βλάβη!