Το έγκλημα που σχεδίασαν η γυναίκα του, Φούλα, και η πεθερά του, Άρτεμις Κάστρου, μαζί με την υπηρέτριά τους έμεινε στην ιστορία και γράφτηκε με μεγάλα γράμματα σε όλα τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της εποχής.
Γράφει ο Γιώργος Λαμπίρης
Το «έγκλημα στου Χαροκόπου» έγινε τραγούδι στα χείλη των ρεμπέτηδων της εποχής: «Καημένε Αθανασόπουλε τι σου' μελλε να πάθεις. Από κακούργα πεθερά τα νιάτα σου να χάσεις». Ακουγόταν στα καπηλειά, για να θυμίζει το στυγερό έγκλημα με ηθικές αυτουργούς τρεις γυναίκες και εκτελεστή τον 18χρονο ξάδελφο της Φούλας, Δημήτρη Μοσκιό.
Η διάσημη αυτή ιστορία στα χρονικά του εγκλήματος είναι μία από τις πολλές που φιλοξενούνται στο κατά τ’ άλλα άγνωστο στον πολύ κόσμο, εγκληματολογικό μουσείο, της Ιατρικής Σχολής Αθηνών. Το έγκλημα ήταν από αυτά που κλήθηκε να ερευνήσει η ιατροδικαστική υπηρεσία κατά τη δεκαετία του 1930, ενώ κάποιες φωτογραφίες από τη διαδικασία της νεκροψίας βρίσκονται στο μουσείο.
Θα αναρωτιέστε ίσως γιατί το μουσείο δεν είναι επισκέψιμο από το κοινό. Η απάντηση είναι ότι τα εκθέματα χρησιμοποιούνται για την εκπαίδευση των φοιτητών της ιατρικής, φαρμακοποιών, βιολόγων, νοσηλευτών ή άλλων ειδικοτήτων και λόγω της ιδιομορφίας που παρουσιάζουν δεν εκτίθενται ευρέως.
Ιδρυτής του μουσείου ήταν ο καθηγητής Ιατροδικαστικής και ολυμπιονίκης της ξιφασκίας, Ιωάννης Γεωργιάδης, ο οποίος συνέλεγε με μανία και μεθοδικότητα τα πειστήρια εγκλημάτων. Με την ίδρυση του μουσείου όλα τα αντικείμενα του Γεωργιάδη εντάχθηκαν στη συλλογή του.
Στεγάστηκε προπολεμικά σε ένα δωματιάκι κοντά στην Ομόνοια, επί της οδού Σωκράτους, για να μεταφερθεί το 1974 στις καινούργιες εγκαταστάσεις της Ιατρικής Σχολής στο Γουδί. Το χώρο σήμερα συντηρούν οι ίδιοι οι καθηγητές της σχολής με επικεφαλής τη διευθύντριά του, αναπληρώτρια καθηγήτρια τοξικολογίας, Μαρία Στεφανίδου - Λουτσίδου, και ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν είναι η έλλειψη κρατικής χρηματοδότησης.
Μπαίνοντας κανείς στο μουσείο συναντά ότι μπορεί να δημιουργήσει ο ανθρώπινος νους στο βωμό της εγκληματικής του διάθεσης. Δηλητηριώδη μανιτάρια, διάφορα είδη ναρκωτικών ακόμα και αυτοσχέδιες πίπες ή ναργιλέδες που φτιάχτηκαν αρκετά χρόνια πριν από φυλακισμένους για να καπνίζουν στο κελί τους.
Τις περισσότερες από τις φωτογραφίες που ακολουθουν μας τις έστειλε αναγνώστης στο newsbeast.gr, ενώ κάποιες προέρχονται από την επίσημη ιστοσελίδα του μουσείου όπου πολλά από τα εκθέματα έχουν ψηφιοποιηθεί.
Γράφει ο Γιώργος Λαμπίρης
Το «έγκλημα στου Χαροκόπου» έγινε τραγούδι στα χείλη των ρεμπέτηδων της εποχής: «Καημένε Αθανασόπουλε τι σου' μελλε να πάθεις. Από κακούργα πεθερά τα νιάτα σου να χάσεις». Ακουγόταν στα καπηλειά, για να θυμίζει το στυγερό έγκλημα με ηθικές αυτουργούς τρεις γυναίκες και εκτελεστή τον 18χρονο ξάδελφο της Φούλας, Δημήτρη Μοσκιό.
Η διάσημη αυτή ιστορία στα χρονικά του εγκλήματος είναι μία από τις πολλές που φιλοξενούνται στο κατά τ’ άλλα άγνωστο στον πολύ κόσμο, εγκληματολογικό μουσείο, της Ιατρικής Σχολής Αθηνών. Το έγκλημα ήταν από αυτά που κλήθηκε να ερευνήσει η ιατροδικαστική υπηρεσία κατά τη δεκαετία του 1930, ενώ κάποιες φωτογραφίες από τη διαδικασία της νεκροψίας βρίσκονται στο μουσείο.
Θα αναρωτιέστε ίσως γιατί το μουσείο δεν είναι επισκέψιμο από το κοινό. Η απάντηση είναι ότι τα εκθέματα χρησιμοποιούνται για την εκπαίδευση των φοιτητών της ιατρικής, φαρμακοποιών, βιολόγων, νοσηλευτών ή άλλων ειδικοτήτων και λόγω της ιδιομορφίας που παρουσιάζουν δεν εκτίθενται ευρέως.
Ιδρυτής του μουσείου ήταν ο καθηγητής Ιατροδικαστικής και ολυμπιονίκης της ξιφασκίας, Ιωάννης Γεωργιάδης, ο οποίος συνέλεγε με μανία και μεθοδικότητα τα πειστήρια εγκλημάτων. Με την ίδρυση του μουσείου όλα τα αντικείμενα του Γεωργιάδη εντάχθηκαν στη συλλογή του.
Στεγάστηκε προπολεμικά σε ένα δωματιάκι κοντά στην Ομόνοια, επί της οδού Σωκράτους, για να μεταφερθεί το 1974 στις καινούργιες εγκαταστάσεις της Ιατρικής Σχολής στο Γουδί. Το χώρο σήμερα συντηρούν οι ίδιοι οι καθηγητές της σχολής με επικεφαλής τη διευθύντριά του, αναπληρώτρια καθηγήτρια τοξικολογίας, Μαρία Στεφανίδου - Λουτσίδου, και ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν είναι η έλλειψη κρατικής χρηματοδότησης.
Μπαίνοντας κανείς στο μουσείο συναντά ότι μπορεί να δημιουργήσει ο ανθρώπινος νους στο βωμό της εγκληματικής του διάθεσης. Δηλητηριώδη μανιτάρια, διάφορα είδη ναρκωτικών ακόμα και αυτοσχέδιες πίπες ή ναργιλέδες που φτιάχτηκαν αρκετά χρόνια πριν από φυλακισμένους για να καπνίζουν στο κελί τους.
Τις περισσότερες από τις φωτογραφίες που ακολουθουν μας τις έστειλε αναγνώστης στο newsbeast.gr, ενώ κάποιες προέρχονται από την επίσημη ιστοσελίδα του μουσείου όπου πολλά από τα εκθέματα έχουν ψηφιοποιηθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου