Tο σύστημα αυτό – περιβεβλημένο με έναν ψεύτικο μανδύα "αριστεράς” – προσπάθησε για πολλά χρόνια να χειραγωγήσει τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, δεσμεύοντάς τον στην κηδεμονία του κράτους και καθιστώντας τον σκιώδη τροφοδότη της πολιτικής δράσης και ευημερίας προσώπων και ομάδων συμφερόντων.
Παράλληλα, ο δημόσιος τομέας γιγαντωνόταν, ως κατεξοχήν μηχανισμός εξυπηρέτησης της εκλογικής πελατείας: προσλήψεις, προνόμια, παχυλοί μισθοί και συντάξεις, και πολλά άλλα.
Η εποχή αυτή τελείωσε. Η κρίση στην οποία βυθίστηκε η χώρα μας, έκανε τους πολίτες να συνειδητοποιήσουν πως οι "παχιές αγελάδες" της πολιτικής, του συνδικαλισμού, της κρατικοδίαιτης "επιχειρηματικότητας”, πρέπει να σταματήσουν να απομυζούν τον εθνικό μας πλούτο. Την κρίση αυτή, που έφερε και το μνημόνιο, την πληρώσαμε πολύ ακριβά. Τουλάχιστον οι θυσίες που έγιναν – και η ευκαιρία για μία μεγάλη αλλαγή σε νοοτροπίες και πολιτικές – να μην πάνε χαμένες.
Η Κυβέρνηση του κ.Τσίπρα σπατάλησε την ευκαιρία της Αριστεράς για τη μεγάλη αυτή αλλαγή. Ξόδεψε επτά μήνες σε άσκοπους εντυπωσιασμούς, τραγικά λάθη, κενοδοξίες και εμμονικά σύνδρομα πολιτικών στελεχών και κομητών της δημόσιας ζωής, φέρνοντας τη χώρα στο χείλος της καταστροφής.
Παράλληλα, ο δημόσιος τομέας γιγαντωνόταν, ως κατεξοχήν μηχανισμός εξυπηρέτησης της εκλογικής πελατείας: προσλήψεις, προνόμια, παχυλοί μισθοί και συντάξεις, και πολλά άλλα.
Η εποχή αυτή τελείωσε. Η κρίση στην οποία βυθίστηκε η χώρα μας, έκανε τους πολίτες να συνειδητοποιήσουν πως οι "παχιές αγελάδες" της πολιτικής, του συνδικαλισμού, της κρατικοδίαιτης "επιχειρηματικότητας”, πρέπει να σταματήσουν να απομυζούν τον εθνικό μας πλούτο. Την κρίση αυτή, που έφερε και το μνημόνιο, την πληρώσαμε πολύ ακριβά. Τουλάχιστον οι θυσίες που έγιναν – και η ευκαιρία για μία μεγάλη αλλαγή σε νοοτροπίες και πολιτικές – να μην πάνε χαμένες.
Η Κυβέρνηση του κ.Τσίπρα σπατάλησε την ευκαιρία της Αριστεράς για τη μεγάλη αυτή αλλαγή. Ξόδεψε επτά μήνες σε άσκοπους εντυπωσιασμούς, τραγικά λάθη, κενοδοξίες και εμμονικά σύνδρομα πολιτικών στελεχών και κομητών της δημόσιας ζωής, φέρνοντας τη χώρα στο χείλος της καταστροφής.
Όπως έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες, πιστεύω πως μοναδική λύση προβάλλει η ανάδειξη μίας σταθερής Κυβέρνησης με ορίζοντα τετραετίας, με τη συμμετοχή όλων των πολιτικών δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου. Στόχος δεν θα είναι η υλοποίηση των μνημονιακών δεσμεύσεων που ανέλαβε ο κ.Τσίπρας πριν παραιτηθεί από την προσπάθεια να κυβερνήσει, αλλά η δημιουργία ενός νέου μίγματος πολιτικής. Ενός νέου, εσωτερικού σχεδίου μεταρρυθμίσεων και διαρθρωτικών αλλαγών για την ανάπτυξη της Ελλάδας. Αυτό το νέο σχέδιο, την Ατζέντα πολιτικής για την Ελλάδα του 2030, οφείλουμε να το συμφωνήσουμε και να το υπηρετήσουμε με εντιμότητα και ειλικρίνεια όλοι μαζί.
Σε αυτή τη νέα πολιτική Ατζέντα, στην οποία διεκδικούμε να θέσουμε μία προοδευτική σφραγίδα, πρέπει να επαναπροσδιοριστεί και ο ρόλος του κράτους μέσα σε μία σύγχρονη Πολιτεία και οικονομία, αλλά και η σχέση του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα.
Στην πραγματικότητα, αυτό που έχουμε ανάγκη είναι ένα κράτος λειτουργικό, αποτελεσματικό, επιτελικό, που θα διέπεται από αξιοκρατία και αξιολόγηση και θα τις κατοχυρώσει στην κοινωνία και στην οικονομία, προάγοντας την αριστεία και υπερασπιζόμενο το δημόσιο συμφέρον. Και παράλληλα, ένα κράτος που θα συνάψει μία νέα συμφωνία, ένα "new deal” με τον επιχειρηματικό κόσμο, ενισχύοντας την καινοτομία, την ιδιωτική πρωτοβουλία, τις επενδύσεις, την ανάπτυξη, με στόχο την παραγωγή πλούτου στην πατρίδα μας και τη δημιουργία θέσεων εργασίας για τους ανθρώπους της.
Να διώξουμε μακριά τα φαντάσματα του παρελθόντος και να βάλουμε τα θεμέλια για την οικονομία και την κοινωνία του μέλλοντος. Να μιλήσουμε ανοιχτά για θεσμικές αλλαγές που είναι απαραίτητες, όπως είναι μία ουσιαστική αναθεώρηση του Συντάγματος και αλλαγές στη νομοθεσία μας σε τομείς όπως η Παιδεία, η έρευνα, η παροχή υπηρεσιών, ο αγροτικός τομέας, η φορολογία.
Να τολμήσουμε να αξιοποιήσουμε τον εγχώριο πλούτο και το ανθρώπινο δυναμικό μας, για να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για ανάπτυξη σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Να απελευθερώσουμε τις αγορές, προστατεύοντας τον πολίτη και διασφαλίζοντας το δημόσιο συμφέρον. Να ξεκλειδώσουμε κάθε ευκαιρία για επενδύσεις και δημιουργία θέσεων εργασίας, σε κάθε τομέα και κάθε περιοχή.
Στην Ελλάδα του 2030, θέλουμε η κρίση να μην διδάσκεται ως το τελευταίο βήμα μίας κοινωνίας πριν από την αποσάθρωσή της, αλλά ως μία ευκαιρία αποδόμησης της παθογένειας του παρελθόντος και ανασυγκρότησης μίας παραγωγικής οικονομίας, που επανέφερε την ελληνική κοινωνία σε μία αισιόδοξη προοπτική. Στα 20 Σεπτεμβρίου, οι πολίτες θα επιλέξουν με την ψήφο τους πώς θα γραφτεί το επόμενο κεφάλαιο της ιστορίας μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου