Η σωστή αντιμετώπιση από την Πολιτεία συνανθρώπων μας που νοσούν από ψυχιατρικές ασθένειες, ήταν πάντοτε ένα μεγάλο ζητούμενο. Ιδιαίτερα όμως την περίοδο της οικονομικής κρίσης, όπου έρευνες δείχνουν αυτά τα περιστατικά να αυξάνονται, το κράτος εμφανίζεται ακόμα πιο ελλειμματικό.
Είναι πλέον καθημερινή πρακτική η ενημέρωση των Εισαγγελικών αρχών της Μεσσηνίας, ότι δεν υπάρχει διαθεσιμότητα στις ψυχιατρικές κλινικές ή η διαθεσιμότητα περιορίζεται σε ένα και μόνο κρεβάτι.
Ωστόσο, στοιχεία από την Εισαγγελία Πρωτοδικών, αποδεικνύει ότι σχεδόν κάθε δεύτερη ή τρίτη ημέρα εκδίδεται μια Εισαγγελική παραγγελία για ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη ή για εισαγωγή σε ψυχιατρική κλινική.
Δυστυχώς, πολλά από αυτά τα περιστατικά, τα οποία τις περισσότερες φορές τελικά δεν νοσηλεύονται ή νοσηλεύονται για μικρό χρονικό διάστημα και μετά επιστρέφουν στην εστία τους, διαπράττουν μικρότερα ή πολύ σοβαρά αδικήματα.
Δύο τρανές περιπτώσεις, είναι η περίπτωση 30χρονου στη Μάνη που το 2009 σκότωσε το θείο του χτυπώντας το κεφάλι του στο τσιμέντο και ο οποίος είναι ο ίδιος που κατηγορείται για τη φονική πυρκαγιά που ξέσπασε στις αρχές Σεπτεμβρίου στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής και η δεύτερη, ο 38χρονος που στις 20 Σεπτεμβρίου δολοφόνησε τον αδελφό του μέσα στο σπίτι τους στην Καλαμάτα.
Στοιχεία
Σύμφωνα με τα παραπάνω στοιχεία, το 2010 από την Εισαγγελία εκδόθηκαν 104 παραγγελίες για ψυχιατρική εξέταση ή νοσηλεία συνανθρώπων μας, το 2011 εκδόθηκαν 128, την επόμενη χρονιά 144, το 2013 εκδόθηκαν 113, το 2014 οι αρμόδιοι Εισαγγελείς υπέγραψαν 125 παραγγελίες, ενώ φέτος μέχρι στιγμής έχουν εκδοθεί 96. Συνολικά την τελευταία 5ετία έχουν εκδοθεί πάνω από 700 εισαγγελικές παραγγελίες.
Ένα σημαντικό ποσοστό των Εισαγγελικών παραγγελιών, μετά τις ιατρικές γνωματεύσεις, δεν νοσηλεύεται και επιστρέφει στην εστία του, ενώ υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο αυτό το άτομο να προκαλέσει κάποιο μικρότερο ή μεγαλύτερο αδίκημα.
Στα αδικήματα από άτομα που πάσχουν από ψυχιατρικές ασθένειες, πρώτο στη λίστα έρχεται η ενδοοικογενειακή βία.
Εισαγγελικές πηγές αναφέρουν, ότι κάθε χρόνο καταγράφονται στη Μεσσηνία τουλάχιστον 7 με 8 βαριά περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, ενώ στα ελαφρά αδικήματα πρώτο στη λίστα είναι οι κλοπές.
Θύματα από το οικογενειακό περιβάλλον
Υπάρχουν όμως και περιστατικά με τόσο βίαιη και επιθετική συμπεριφορά που στοιχίζει τη ζωή ανθρώπου και συνήθως μέλους του οικογενειακού τους περιβάλλοντος.
Τον Ιούλιο του 2009, αν και ήταν διαπιστωμένο περιστατικό, νεαρός με θηριώδη σωματική διάπλαση σε χωριό της Μάνης, ζητά επιμόνως χρήματα από τη μητέρα του. Εκείνη αρνείται και ο νεαρός βγαίνει έξω από το σπίτι και προκαλεί φθορές σε αυτοκίνητο της οικογένειας. Ηλικιωμένος θείος του, τον προτρέπει παρακλητικά να σταματήσει. Ο νεαρός τον πέταξε στο έδαφος και αφού κάθισε επάνω στο σώμα του ηλικιωμένου, άρχισε να του χτυπάει με δύναμη το κεφάλι στο τσιμέντο. Μετά από 6 ημέρες νοσηλείας, ο ηλικιωμένος θείος του άφησε την τελευταία του πνοή.
Από τότε είναι έγκλειστος στο Νοσοκομείο του Δαφνί, όμως η συμπεριφορά του εξακολουθεί να είναι βίαιη και επιθετική και μόνο μια στιγμούλα ήταν αρκετή. Σύμφωνα με πληροφορίες κατάφερε σε ελάχιστο χρόνο που έμεινε ελεύθερος να εξασφαλίσει έναν αναπτήρα, να βάλει φωτιά και να χάσουν τη ζωή τους 3 άτομα που επίσης νοσηλεύονταν.
Αυτή είναι μια άλλη μεγάλη αδυναμία της Πολιτείας, καθώς είναι αδιανόητο ιδιαίτερα επικίνδυνα άτομα που έχουν τελέσει μάλιστα και εγκλήματα, να νοσηλεύονται στα ίδια νοσοκομεία με τα άλλα περιστατικά και να επιτηρούνται από απλό νοσηλευτικό προσωπικό.
Η ημέρα των τελευταίων εθνικών εκλογών το Σεπτέμβριο, ξημέρωσε στην Καλαμάτα με ένα τραγικό περιστατικό. 38χρονος που από το 2010 με εισαγγελική παραγγελία είχε νοσηλευθεί 4 φορές, μέσα στη νύχτα καταφέρνει 10 μαχαιριές στο στήθος του αδελφού του που αμέριμνος είχε αποκοιμηθεί στον καναπέ, χωρίς να έχει προηγηθεί κανένα επεισόδιο μεταξύ τους. Τυχεροί στέκονται οι γονείς του, στους οποίους επίσης επιτίθεται με το μαχαίρι, αλλά καταφέρνουν να κλειδωθούν στο δωμάτιό τους, μέχρι να έρθει η αστυνομία.
Ένα επίσης πολύ μεγάλο κενό στην Ελλάδα, είναι ότι δεν υπάρχει καμία ψυχιατρική μονάδα για παιδιά και ανήλικους, με αποτέλεσμα να καταλήγουν και αυτά στα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία μαζί με ενήλικους και βαριά περιστατικά ή να τα κρατούν οι οικογένειες στο σπίτι, με τις όποιες συνέπειες.
της Βίκυς Βετουλάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου