Το σενάριο της προκήρυξης καινούργιου διαγωνισμού για τις λιγνιτικές μονάδες,
με επαναφορά της πρότασης της ΔΕΗ
να συμμετάσχει στις πιθανές
μελλοντικές τους ζημιές,
και κυρίως με νέα χαμηλότερη αποτίμηση, φαίνεται να κερδίζει πόντους
στον νέο γύρο συνομιλιών της Αθήνας
με τις Βρυξέλλες.
Συμφωνία στην τηλεδιάσκεψη της Παρασκευής δεν επετεύχθη, ωστόσο έγινε σαφές ότι το κλειδί βρίσκεται στη νέα αποτίμηση των λιγνιτικών και κατά πόσο αυτή θα συγκλίνει με την εμπορική τους αξία, και όχι με τη λογιστική, δηλαδή το book value, όπως είχε κάνει αρχικά η Kantor ως ανεξάρτητος εκτιμητής για λογαριασμό της ΔΕΗ.
Τότε η Kantor είχε αποτιμήσει προς 147 εκατ. ευρώ τις δύο μονάδες της Μεγαλόπολης στην Αρκαδία και προς 153 εκατ. ευρώ τη Μελίτη στη Φλώρινα, ωστόσο η μοναδική προσφορά του διαγωνισμού, αυτή της Μυτιληναίος για τη Μελίτη, είχε κινηθεί έξι φορές κάτω, δηλαδή στα 25 εκατ. ευρώ.
Τα 103 εκατ. ευρώ που είχε προσφέρει στον ίδιο διαγωνισμό, τόσο για τη Μελίτη όσο και για τη Μεγαλόπολη, η ελληνοτσεχική κοινοπραξία ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ- Seven Energy, είχαν κριθεί ως μη συμβατά, καθώς αφορούσαν όρους που δεν συμπεριλαμβάνονταν στο διαγωνισμό.
Τώρα λοιπόν το υπουργείο Ενέργειας, έπειτα και από το ναυάγιο του πρώτου διαγωνισμού, εξετάζει να υιοθετήσει πολλούς από τους όρους των Τσέχων, με βασικότερο όλων, τη συμμετοχή της ΔΕΗ στις ζημιές ή στα πιθανά κέρδη των μονάδων για τουλάχιστον μια 2ετία μετά την πώλησή τους.
Το εύλογο βέβαια ερώτημα είναι για ποιο λόγο οι Βρυξέλλες να δεχτούν τώρα το συγκεκριμένο μέτρο, όταν το Νοέμβριο είχαν απορρίψει μια παραλλαγή του, την οποία είχε τότε προτείνει η ΔΕΗ.
Τους μήνες που είχαν προηγηθεί του πρώτου διαγωνισμού, η ελληνοτσεχική κοινοπραξία είχε ζητήσει ο μηχανισμός επιμερισμού ζημιών-κερδών να αφορά 6ετία με το επιχείρημα ότι ο αγοραστής των μονάδων δεσμεύεται να διατηρήσει για αντίστοιχο διάστημα τις θέσεις εργασίας.
Τώρα λοιπόν το υπουργείο Ενέργειας, έπειτα και από το ναυάγιο του πρώτου διαγωνισμού, εξετάζει να υιοθετήσει πολλούς από τους όρους των Τσέχων, με βασικότερο όλων, τη συμμετοχή της ΔΕΗ στις ζημιές ή στα πιθανά κέρδη των μονάδων για τουλάχιστον μια 2ετία μετά την πώλησή τους.
Το εύλογο βέβαια ερώτημα είναι για ποιο λόγο οι Βρυξέλλες να δεχτούν τώρα το συγκεκριμένο μέτρο, όταν το Νοέμβριο είχαν απορρίψει μια παραλλαγή του, την οποία είχε τότε προτείνει η ΔΕΗ.
Τους μήνες που είχαν προηγηθεί του πρώτου διαγωνισμού, η ελληνοτσεχική κοινοπραξία είχε ζητήσει ο μηχανισμός επιμερισμού ζημιών-κερδών να αφορά 6ετία με το επιχείρημα ότι ο αγοραστής των μονάδων δεσμεύεται να διατηρήσει για αντίστοιχο διάστημα τις θέσεις εργασίας.
Το αίτημα δεν είχε γίνει δεκτό από τη ΔΕΗ που είχε αντιπροτείνει τη 2ετία, με συμμετοχή 50%-50% στις ζημιές ή στα κέρδη, και με πλαφόν ποσοστό 10% επί του προσφερθέντος τιμήματος.
Τίποτα από τα παραπάνω δεν είχε εγκριθεί από τη DG Comp, ωστόσο μετά και το φιάσκο του πρώτου εγχειρήματος τα πάντα έχουν μπει ξανά στο τραπέζι, με τις Βρυξέλλες να δείχνουν διατεθειμένες να εξαντλήσουν κάθε πιθανότητα πώλησης των λιγνιτικών, προτού ανοίξουν ζήτημα υδροηλεκτρικών.
Η ελληνική πλευρά αναμένει πιθανώς και αύριο την οριστική απάντηση της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού, καθώς ο χρόνος μετρά αντίστροφα μέχρι τη Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου, οπότε και ενόψει του EWG πρέπει να έχει επιτευχθεί συμφωνία για τα 16 προαπαιτούμενα (ένα εκ των οποίων είναι και οι λιγνίτες).
Εφόσον επιλεγεί η προκήρυξη καινούργιου διαγωνισμού, ένα άλλο ερώτημα είναι ποιος θα τον διενεργήσει. Η πλευρά του υπ. Ενέργειας, που στο πλαίσιο του «blamegame» χρεώνει το ναυάγιο του πρώτου διαγωνισμού στους χειρισμούς της διοίκησης Παναγιωτάκη, διαρρέει ότι θα επιθυμούσε ο φορέας αυτού του νέου εγχειρήματος να μην είναι η ΔΕΗ. Αν ωστόσο παρακαμφθεί η ΔΕΗ, και επιλεγεί κάποιος τρίτος φορέας για να πουλήσει δικά της περιουσιακά στοιχεία, η κριτική που θα δεχθεί η ελληνική πλευρά είναι ότι το σκηνικό παραπέμπει σε αποικοκρατικού χαρακτήρα διαδικασίες.
Ένα επίσης ζήτημα είναι πόσος χρόνος απαιτείται προκειμένου να προετοιμαστεί σωστά αυτός ο νέος διαγωνισμός. Ο επικεφαλής της ΔΕΗ Μ. Παναγιωτάκης είχε εκτιμήσει ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί πριν το Μάιο.
Από εκεί και πέρα, η ελληνική πλευρά θέλει να ελπίζει ότι η προκήρυξη νέου διαγωνισμού θα προσφέρει τον απαιτούμενο χρόνο αφενός για να ολοκληρωθεί η αποχώρηση των 400 εργαζομένων που έχουν δηλώσει ενδιαφέρον για συμμετοχή στα στα προγράμματα εθελουσίας ή για μετακίνηση σε μονάδες της ΔΕΗ και του ΔΕΔΔΗΕ, αφετέρου για να επιτευχθεί νέα σύμβαση με τα Λιγνιτορυχεία Αχλάδας για μείωση του κόστους προμήθειας λιγνίτη της Μελίτης.
του Γιώργου Φιντικάκη
Τίποτα από τα παραπάνω δεν είχε εγκριθεί από τη DG Comp, ωστόσο μετά και το φιάσκο του πρώτου εγχειρήματος τα πάντα έχουν μπει ξανά στο τραπέζι, με τις Βρυξέλλες να δείχνουν διατεθειμένες να εξαντλήσουν κάθε πιθανότητα πώλησης των λιγνιτικών, προτού ανοίξουν ζήτημα υδροηλεκτρικών.
Η ελληνική πλευρά αναμένει πιθανώς και αύριο την οριστική απάντηση της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού, καθώς ο χρόνος μετρά αντίστροφα μέχρι τη Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου, οπότε και ενόψει του EWG πρέπει να έχει επιτευχθεί συμφωνία για τα 16 προαπαιτούμενα (ένα εκ των οποίων είναι και οι λιγνίτες).
Εφόσον επιλεγεί η προκήρυξη καινούργιου διαγωνισμού, ένα άλλο ερώτημα είναι ποιος θα τον διενεργήσει. Η πλευρά του υπ. Ενέργειας, που στο πλαίσιο του «blamegame» χρεώνει το ναυάγιο του πρώτου διαγωνισμού στους χειρισμούς της διοίκησης Παναγιωτάκη, διαρρέει ότι θα επιθυμούσε ο φορέας αυτού του νέου εγχειρήματος να μην είναι η ΔΕΗ. Αν ωστόσο παρακαμφθεί η ΔΕΗ, και επιλεγεί κάποιος τρίτος φορέας για να πουλήσει δικά της περιουσιακά στοιχεία, η κριτική που θα δεχθεί η ελληνική πλευρά είναι ότι το σκηνικό παραπέμπει σε αποικοκρατικού χαρακτήρα διαδικασίες.
Ένα επίσης ζήτημα είναι πόσος χρόνος απαιτείται προκειμένου να προετοιμαστεί σωστά αυτός ο νέος διαγωνισμός. Ο επικεφαλής της ΔΕΗ Μ. Παναγιωτάκης είχε εκτιμήσει ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί πριν το Μάιο.
Από εκεί και πέρα, η ελληνική πλευρά θέλει να ελπίζει ότι η προκήρυξη νέου διαγωνισμού θα προσφέρει τον απαιτούμενο χρόνο αφενός για να ολοκληρωθεί η αποχώρηση των 400 εργαζομένων που έχουν δηλώσει ενδιαφέρον για συμμετοχή στα στα προγράμματα εθελουσίας ή για μετακίνηση σε μονάδες της ΔΕΗ και του ΔΕΔΔΗΕ, αφετέρου για να επιτευχθεί νέα σύμβαση με τα Λιγνιτορυχεία Αχλάδας για μείωση του κόστους προμήθειας λιγνίτη της Μελίτης.
του Γιώργου Φιντικάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου